ശാപം............curse

ചില നിമിഷങ്ങളെ ....ദിവസങ്ങളെ ...മനസറിയാതെ ശപിക്കാറുണ്ട് ഞാൻ ഇപ്പോൾ....ആ ദിവസങ്ങൾ .....നിമിഷങ്ങൾ  ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് എന്നെന്നേക്കും മാഞ്ഞു പോയിരുന്നെങ്കിൽ......കഴിഞ്ഞ  കാലത്തെ    നോക്കി നെടുവീർപ്പിട്ടു ആശിക്കുന്നു........ഞാൻ നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ......നടന്നു തുടങ്ങുമ്പോൾ .....എപ്പോഴെങ്കിലും ഒക്കെ  വീഴും എന്നറിഞ്ഞെങ്കിൽ  എന്റെ അമ്മ എന്നെ നടത്തുമായിരുന്നോ....... ജീവിതത്തിൽ കാലം ഓരോ ദിവസങ്ങളും നല്കുന്ന സർപ്രൈസ് നെപറ്റി  നേരത്തെ അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ  ഞാൻ ഇത്രയും നാൾ ജീവിക്കുമായിരുന്നോ......അവനെ ഞാൻ ആ വഴിയിൽ  വച്ച് ആദ്യമായി കണ്ടെത്തും എന്നറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ ആ വഴിയിൽ  പോകുമായിരുന്നോ........ചിലപ്പോൾ പോകുമായിരുന്നിരിക്കും......പക്ഷെ ആ സൌഹൃദം എന്റെ ഹൃദയത്തെ ഇത്രയും വേദനിപ്പിക്കും എന്നറിഞ്ഞിരുന്നെകിൽ .........ഇല്ല ....തീർച്ചയായും ഞാൻ  ആ വഴി മാറി നടന്നേനെ....... ആനന്ദം മാത്രം തിരഞ്ഞു ജീവിക്കാൻ പറ്റിയിരുന്നെകിൽ  ജീവിതം എത്ര ശോഭനം ആകുമായിരുന്നു.......വീഴ്ചകളെ നേരത്തെ  അറിഞ്ഞുഅവിടെനിന്നു  മാറി നടക്കാൻ  സാധിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ...... ഒരിക്കലും  നടക്കാനിടയില്ലാത്ത  ചില ചിന്തകൾ ........ചില നല്ല കവിതകൾ  പോലെ  ........സിനിമയിലെ നായകനും നായികയും കാണുന്ന സുന്ദരമായ ഗാനം പോലെ ആയിരുന്നെകിൽ..........ജീവിത യാഥാർത്യം......അതോർക്കുമ്പോൾ തന്നെ  ഗർഭിണിയുടെ പുലർക്കാലം  പോലെ വല്ലാത്ത മനം പിരട്ടൽ........ശപിക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളിൽ എന്തെ ജീവിതത്തിന്റെ കയ്പുകൾ മാത്രം........ആ നിമി ഷങ്ങൾ   മാത്രംജീവിതത്തിൽ വരാതിരുന്നെങ്കിൽ.....  ആ ദിവസങ്ങൾക്ക്  ഒരു ശസ്ത്രക്രിയ ......അല്ലെങ്കിൽ ആ പ്രത്യേക നിമിഷത്തിനു മാത്രം......എനിക്ക്   തന്നെ സ്വയം ചെയ്യാൻ ശസ്ത്രക്രിയ സാധിച്ചിരുന്നെകിൽ...........പശ്ചാത്താപവും ഇല്ലാതെ......വേണ്ടാത്തത് .........അപദ്ധങ്ങൾ എല്ലാം അപ്പപ്പോൾ എടുത്തുകളഞ്ഞു .......ഒരു സുന്ദര ജീവിതം........എത്ര സുന്ദരമാകുമായിരുന്നു എന്റെ ഓരോ ദിവസവും......ഓരോ നിമിഷങ്ങളും .....പിന്നെ  എന്നെങ്കിലും കഴിഞ്ഞുപോയ ദിനങ്ങളെ ഓർത്തു  നെടുവീർപ്പിടാതെ ........സുന്ദരമായ ജീവിതത്തെ കണ്ടു പുഞ്ചിരിച്ചു .......ഒരു ഇതൊക്കെ സാധിക്കില്ല എന്നറിഞ്ഞു ജീവിതത്തിന്റെ ചെറിയ ഉപദേശം .......ആ കൈപ്പുകളും അപദ്ധങ്ങളും ഒക്കെ ഉള്ളതുകൊണ്ടല്ലേ ജീവിതത്തിനു ഇത്രയും ഭംഗി ........ആ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകളല്ലേ നിന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ സൌന്ദര്യം......അതെ ഞാൻ ഈ ഉപദേശത്തിൽ എന്റെ ആശ്വാസം   കണ്ടെത്തി ....വേറെ ഒന്നും പ്രാവർത്തികമല്ല എന്ന് തോന്നുന്നത് കൊണ്ട് മാത്രം ...അതെ ...അതുകൊണ്ട് മാത്രം........

വെറുതെ കുറച്ചു നേരം ........for a while.....with me

കുറെ നാളായി ഈ വഴിയെ ഒന്ന് നടക്കാൻ തോന്നിയിട്ട്........ഇവിടെ എനിക്ക്  അദൃശ്യമായി തണൽ  തന്നിരുന്ന എന്തോ ഇല്ലാത്തപോലെ.......ചിന്തകളിൽ പറന്നു പറന്നു തളരുമ്പോൾ ചേക്കേറാൻ ഉണ്ടാകേണ്ട എന്തോ ഒന്ന് ഇല്ലാത്തപോലെ.......വല്ലാത്ത ശൂന്യത .......ഈ ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ  വെയിൽ  താങ്ങാൻ കഴിയുന്നില്ല......ആഗോള താപനം എന്നെയും വെറുതെ വിടുന്നില്ലല്ലോ......എന്റെ ഉള്ളിൽ അഗ്നിപർവതം  തിളച്ചു മറിയുന്നതിന്റെ ചൂട്.........തണൽ  തിരയുന്ന കണ്ണിനെയും മനസിനെയും ബുദ്ധി ശാസിക്കുന്നു.......ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ജീവിക്കാൻ ബുദ്ധി എത്രയോ തവണ ബുദ്ധി ഉപദേശിച്ചതാണ്........എന്റെ ഹൃദയം....അതിന്റെ കൂട്ടുകൂടി എന്തിനെയോ എപ്പഴും തിരയുന്ന എന്റെ നേത്രങ്ങൾ.......എല്ലായിപ്പോഴും തെരയുന്ന ഒരേ ഒരു തണൽ.........വഴക്കിട്ടെങ്കിലും കണ്ടോണ്ടിരിക്കാൻ തോന്നുന്ന എന്തോ ഒന്ന്.......ഇല്ലാതെ ആകുമ്പോൾ അതില്ലാതെ  ഒരു മാത്രപോലും പറ്റില്ല എന്ന് തോന്നിക്കുന്ന എന്തോ ഒന്ന്......ചില സൌഹൃദങ്ങൾ  അങ്ങനെ അല്ലെ.......വേണ്ട എന്ന് നൂറു വട്ടം മനസിനെ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കിക്കും ...പിന്നെ എത്രയോ  വട്ടം പറഞ്ഞു മനസിലാക്കിച്ചു കടയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്ന കുഞ്ഞു പറഞ്ഞതൊന്നും ഓർമിക്കാതെ   മിട്ടായിക്കുവേണ്ടി വാശിപിടിച്ചു   കരയുന്നപോലെ.....ഞാനും...... പിന്നെയും കണ്ണ് തിരയുന്നത് ആ തണലിനെ മാത്രം...... വാശിപിടിച്ചു.......അവിടെനിന്നും മാറുവാൻ കൂട്ടാക്കാതെ........കരയുന്ന......ഏങ്ങലടിച്ചു ......ജീവിക്കുവാൻ ഒരു ലക്‌ഷ്യം മാത്രം ആകുന്ന നിമിഷം........ആരെയും കൂടുതൽ ഇഷ്ടപ്പെടരുത്......ഇഷ്ടപ്പെട്ടാൽ ഈ ഇഷ്ടതിനോപ്പം വേദന മറക്കുവാനും കൂടെ പഠിച്ചിരിക്കണം.....ഇഷ്ടം തെരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോൾ......അതിനോടൊപ്പം  വെറുതെ കിട്ടുന്ന വേദന.....അതാകും പിന്നെ ജീവിതത്തിൽ പലപ്പോഴും കൂട്ട് .......ഇപ്പൊ ആ വേദന എന്റെ കൂട്ടുകാരിയാണ്‌...... അതിനോടൊപ്പം ആണ് ഇപ്പൊ ഞാൻ ........ഇവിടേയ്ക്ക് വന്നതും .....പിന്നെ ........ഒറ്റക്കാകുമ്പോൾ അതുവരെ വല്ലപ്പോഴും  പോസ്സെസ്സിവേനെസ്സ് കാണിച്ചിരുന്ന വേദന പിന്നെ എന്നെ കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നു .......തിരഞ്ഞു തിരഞ്ഞു മടുക്കുമ്പോൾ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഈ വേദനക്കറിയാമോ എന്റെ വേദന ........നീറ്റൽ .......     നിർത്താതെ ഒഴുകുന്ന ചോരയിൽ വേദന മറക്കാനെന്നവണ്ണം  വ ച്ചു കെട്ടി ......എല്ലാം ഉള്ളിൽ  ഒതുക്കി  നടന്നു നീങ്ങുമ്പോൾ.......ഈ വഴിയിലും എന്റെ ചോരപ്പാടുകൾ വീഴുന്നതറിയാതെ  മുന്നോട്ടു നോക്കി ....ആരെയോ ....എന്തിനെയോ ....പിന്നെ എന്റെ തണലിനെയും തിരഞ്ഞു .......പിറകിലേക്ക് നോക്കാതെ ഞാനും....... ക്ഷമിക്കു .....എന്റെ മനസ് കുറച്ചു ശാന്തമായി .......വേദന എവിടെക്കോ വഴിമാറി......വീണ്ടും പോസ്സെസ്സിവേനെസ്സ് കാണിക്കുമോ......വേണ്ട എന്നെ വിട്ടേക്കു ....ഞാൻ പൊയ്ക്കോട്ടെ.......ഇഷ്ടവും അതോടൊപ്പം കിട്ടുന്ന വേദനയും എനിക്ക് വേണ്ട.......ഞാൻ പൊയ്ക്കോട്ടെ.....ഈ ഭുമിയുടെ  ഭംഗി കണ്ടു അൽപനേരം ഇവിടെ ഇരിക്കട്ടെ......ഒന്നും സ്വന്തമാക്കാതെ...... ഇവിടെ അൽപനേരം......ഇഷ്ടവും വേദനയുമില്ലാതെ ........