Sunday, September 30, 2012

wheel....chakram

Life is like a wheel...always turning, always evolving. Sometimes you fall down, sometimes you deflate, but you always manage to keep going, supporting others, and staying strong. Some journeys are longer than others. Some are bumpier than others.
   തീരെ വയ്യ ......എന്റെവേഗത ഇത്രപെട്ടെന്നു എന്തെ കുറഞ്ഞത്‌....ഞാന്‍ ചലിക്കുന്നുണ്ടോ അതോ ഇല്ലേ
..... വിശ്രമമില്ലാതെ ഓടുന്നോ അതോ നടക്കുന്നോ എന്നറിയാതെ ചലിക്കുന്ന ചക്രം അതായി
 ഞാന്‍ .....എന്റെ  യാത്രകളെ  നിയന്ത്രിക്കുന്നചിന്തകള്  കുറെ കാലമായി അവനെ മാത്രം ചുറ്റി ആയിരുന്നു......എന്റെ ഓട്ടവും  ‍...... പലവഴികളിലൂടെതിരിയുന്ന....തിരിയേണ്ട എന്റെജീവിതചക്രംഅതെല്ലാം മറന്നു അവനെ മാത്രം ചുറ്റുകയായിരുന്നു  ....ഈചക്രംതിരിയാത്തദിശകളും .....ചെന്നെത്താത്തവഴികളും  ഇല്ലായിരുന്നു  ..........ഭ്രാന്തമായിപലപ്പോഴും  എന്റെ ഈ യാത്രകള്‍ ....ഏതൊക്കെയോ വഴികളിലൂടെ യാത്രചെയ്യണം എന്നറിയാതെ
ഒരു തീര്‍ഥാടകയെപ്പോലെ ......വഴിയില്‍ പലരെയുംമുട്ടിയും മുട്ടാതെയും  കണ്ടും  കാണാതെയും ..........ചിലരെ ഞാന്കണ്ടെങ്കിലുംഅവര്എന്നെകാണാതെയും  .....ചിലര്എന്നെസ്നേഹിച്ചെങ്കിലും   ഞാന്അവരെസ്നേഹിക്കാതെയും.......ഞാന്സ്നേഹിച്ചവര്‍എന്നെസ്നേഹിക്കാതെയും...അങ്ങനെ എവിടെയൊക്കെയോഎന്റെചക്രവുംതിരിഞ്ഞുഈവര്‍ഷങ്ങളില്‍ ....ഓടിത്തളര്‍ന്നു വീണപ്പോഴുംഎന്റെ  ചക്രത്തെമുന്നോട്ടു നയിച്ചചിന്തകള്‍ .....മുഖങ്ങള്‍......പലതും
 ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോഴും .....പിന്നെ കാലങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്അവനെ പരിചയപ്പെട്ടപ്പോള്‍എന്റെ ചക്രം ചലിക്കുന്നത് അവനു വേണ്ടി ആയിരുന്നു എന്നതിരിച്ചറിവ് തന്ന സന്തോഷം ...........അന്നൊന്നും തളര്‍ച്ചന്‍ അറിഞ്ഞില്ല ....ദിവസങ്ങളും
 ...മാസങ്ങങ്ങളും ....വര്‍ഷങ്ങളും .....ഒരു നിമിഷംപോലെ ഓടിപ്പോയി...... അവനില്ലാത്ത നിമിഷങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ലഎനിക്ക്.. .......ഇപ്പൊ   ഇപ്പൊ എന്റെ ചക്രം ഓടുന്നെ ഇല്ല .....അല്ല ഓടുന്നുണ്ട്...പക്ഷെ ഞാന്‍ എങ്ങും പോകാതെ ....... പോകാനാകാതെ  അവന്‍ എന്നെആക്കിയിട്ടുപോയ ആ സ്ഥലത്ത് തന്നെ......... മുന്നോട്ടു ചക്രം വലിയുമ്പോഴും പോകാനാകാതെ  .....എന്തൊക്കെയോ ചക്രത്തില്‍കുരുങ്ങിയതുപോലെ
......ആരോനിലവിളിക്കുന്നപോലെ ......ഇനിയും മുന്നോട്ടു പോകാന്‍ പറ്റില്ല എന്നു തീര്‍ത്തു പറയുന്നപോലെ  എന്റെ ഈ ചക്രവും.......പക്ഷെ ആരാ നിലവിളിച്ചത് ......എന്തിനാ.....എങ്ങെനെയാ ......ആ കുരുങ്ങിയ ചക്രത്തില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട എന്റെ മുഖം.......ദയനീയ നിലവിളി .....ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും നിനക്ക് ശ്രദ്ധിക്കാന്‍  കഴിയുമോ.....കഴിഞ്ഞിരുന്നോ .......ഈ കുരുങ്ങിക്കിടക്കുന്നഎന്റെ ജീവിതത്തിന്റെതേങ്ങിക്കരച്ചില്‍
നിനക്ക്കേള്‍ക്കാന്പറ്റുന്നോ.....എന്നെങ്കിലുംനിന്റെചെവിയില്എത്തുമോ ..........നീ ഓടി ഈ വഴിഎത്തുമോഅതോ എന്നെ കാണാതെ ...എന്റെ
 നിലവിളി...അതെ അതു നിനക്ക്മാത്രേ കേള്‍ക്കാന്കഴിയു എന്ന് നിനക്ക് നന്നായി അറിയാം .....എന്റെ ചക്രംകറങ്ങുന്നകണ്ടിട്ട്നീചിലപ്പോചിന്തിക്കുംഞാന്എന്റെയാത്രസന്തോഷത്തോടെ തുടരുകയാണെന്ന്....പക്ഷെ ഞാന്ഉണ്ട്ആചക്രങ്ങളുടെഇടയില്ആരുംഅറിയാതെ കുരുങ്ങി ...അനങ്ങാനാവാതെ ....എന്നെങ്കിലുംനീഅത്ശ്രദ്ധിക്കുമോ ........നീഅറിയുമോ....നീ എന്റെ എല്ലാം ആയിരുന്നു എന്ന  സത്യം.....
 

Friday, September 14, 2012

ennu swantham......with...

I am tired, Beloved,
of chafing my heart against
the want of you;
of squeezing it into little inkdrops,
And posting it.

കത്ത്  കിട്ടി .....ഒത്തിരിസന്തോഷായി ....ഓര്‍ക്കുന്നോ  നീ ......കുറെനാളായി കുറച്ചു കൂടുതല്‍ വരികളുള്ള  ഒരു കത്ത് നീ അയച്ചിട്ടില്ല ......കുറ്റപ്പെടുത്തിയതല്ല
.....പോട്ടെ ...വെറുതെ പറഞ്ഞതാ.......ഞാന്‍  ‍തുറന്നെഴുതട്ടെ
...... ഇപ്പൊ എനിക്കുള്ള വികാരം ......ഈ വികാരത്തിനാണോ
നിര്‍വികാരത എന്ന്  പറയുന്നത്....ആവാംഅല്ലെ? ...അല്ല ആണ്
..... എന്തൊക്കെയോഎഴുതണമെന്നു വിചാരിച്ചു മനസ്സില്‍ പലതവണ  എഴുതിയും മായിച്ചും.....പിന്നെ എപ്പഴോ ഒന്ന് ഉറങ്ങി .....എഴുന്നേറ്റപ്പോള്‍ വീണ്ടും
 നിന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍....
നീ എന്നെവിട്ടുഒന്നും   പറയാതെ പോയപ്പോ എന്റെ സമനില തെറ്റിപോകുമോ
 എന്നൊക്കെ പേടിച്ചു....പിന്നെ  ഒരു വാശിയായിരുന്നു നിന്നെ എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒന്നും കൂടെ കാണണമെന്ന് ....കണ്ടു....ഇപ്പോഴും സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട് ഞാന്‍
 അളവില്ലാതെ
.....എങ്കിലുംനിന്നെ ഓരോ തവണ കാണുമ്പോഴും എന്‍റെ നഷ്ടബോധം കുടിക്കൊണ്ടേഇരിക്കുന്നു.......നീ എന്തിനാ എന്‍റെ ജീവിതത്തില്
‍ സ്നേഹമായി കടന്നു വന്നത്....നീ വരുന്നവരേയും ഞാന്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല ഇത്രമേല്‍ മധുരിക്കുമെന്നും അതിലേറെ കയ്ക്കുമെന്നും .......
എന്നെ ആകര്‍ഷിച്ചൊരു പുഷ്പം അതായിരുന്നു നീ എനിക്ക് ..... പിന്നെ എപ്പോഴോ അടുത്ത്ചെല്ലാന്
 മനസ് പറഞ്ഞു...... ആദ്യമൊക്കെനിന്നെ ദൂരെ നിന്ന് നോക്കി നിന്നു ........‍ പിന്നെ  എപ്പൊഴോ ഞാന്‍ നിന്നെ തൊട്ടപ്പോള്‍...നിന്റെ സുഗന്ധം അറിഞ്ഞപ്പോള്‍..... എന്നെ മറന്നു സ്നേഹിക്കാന്‍ തുടങ്ങി ....ഇഷ്ടപ്പെട്ടുപോയി ഞാന്‍  നിന്നെ അത്രമാത്രം.....പക്ഷെ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത എന്തൊക്കെയോ എന്നും നടക്കുന്നു ജീവിതത്തില്‍......അതിലൊന്നായിരുന്നു   ഒരുവാക്കുപോലും ഉരിയാടാതെ...... നിന്റെതായ...... തികച്ചും നിന്റെതുമാത്രമായ
ലോകത്തില്.....നടന്നകന്നത്‌. ......അന്നു മുതല്‍ ഞാന്‍ നടന്നു പഠിക്കുകയായിരുന്നു....കുറച്ചു
 വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം   തനിയെ നടക്കാന്‍ ......ഒരു കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ  പിച്ചവച്ചു  ......താഴെവീണപ്പോഴൊക്കെ ഞാന്‍ കരഞ്ഞു.....എന്റെ  കണ്ണുകള്‍ അറിയാതെ നിന്നെ തിരഞ്ഞു...........നീ എന്നെ വിട്ടു പോയത്  തീരെ പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ആയിരുന്നു ........ഇനി ഒന്നും ഇല്ല എനിക്ക് പ്രതീക്ഷിക്കാന്‍............ഒന്നു പറയാമോ ഞാന്‍ നിന്നെ സ്നേഹിച്ചതുപോലെ നീ എന്നെയും സ്നേഹിച്ചിരുന്നോ .......ഇനി  ഇത് പോലെ നിനക്ക് എഴുതാന്‍ കഴിയുവോ എന്ന് എനിക്കറിയില്ല .... എന്റെ കത്ത് നിന്നെവേദനിപ്പിക്കുന്നുണ്ടോ........നീ എന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍  തീര്‍ച്ചയായും വേദനിപ്പിക്കും ......അങ്ങനെ നീ വേദനിച്ചു എങ്കില്‍ എന്റെ സ്നേഹത്തിനു അര്‍ത്ഥമുണ്ട് .....ഇനിയും  ‍  എന്തൊക്കെയോ എഴുതണമെന്നു
 ആഗ്രഹമുണ്ട് .....പക്ഷെ.... വയ്യ ....കത്തു ഇവിടെ തീര്‍ക്കട്ടെ...


എന്ന്  സ്വന്തം (നിന്റെ മാത്രം)




                     

Saturday, September 1, 2012

sleeping.......for peace

Sleep is my lover now, my forgetting, my opiate, my oblivion.
മറക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതാണ് മറക്കാതിരിക്കുവാനുള്ള ഏറ്റവും എളുപ്പ മാര്‍ഗ്ഗം....താണ്ടിയ വഴികള്‍ മായ്ക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതാണ് ആ വഴികള്‍ സ്മരണയില്‍ നിലനിര്‍ത്താന്‍ പറ്റിയ എളുപ്പ മാര്‍ഗ്ഗം.....ഇതൊക്കെ എവിടെയോ ഞാന്‍ കേട്ടിട്ടുള്ള വരികളാണ്....നിന്നില്‍ നിന്ന് ഒളിച്ചോടാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ നിന്നോട് ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ അടുത്തത്....ഇപ്പോള്‍ ആ സ്നേഹം കുന്നായി....മലയായി...പര്‍വതമായി....എന്റെ മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്നു.....ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ എന്തിനൊക്കെയോ പേടിക്കുന്നു.....ഞാന്‍ എന്നെ തന്നെ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയത് എവിടെയെന്നു ചെന്ന് നോക്കാന്‍ പേടിയാവുന്നു...ഓര്‍മകളുടെ ഭാരവും പേറി അലയുന്ന മനുഷ്യജീവിതത്തിനെ ആര്‍ക്കെങ്കിലും സഹായിക്കാനാവുമോ...... എന്റെ
ദൂരം കുറെ താണ്ടി കഴിഞ്ഞു .....രക്ഷപ്പെടാനൊരു പരക്കം പായല്‍....വിധിയുടെ നോട്ടം പതിഞ്ഞെങ്കിലും സ്വയമൊരു ആശ്വാസത്തിനായി....വെറുതെ പാഴാകുന്ന ശ്രമം....ആരൊക്കെയോ പ്രോത്സഹിപ്പിക്കുനുണ്ട്....എന്നാലും...നിന്ന്നില്‍ നിന്ന് ഒളിച്ചോടാന്‍...നിന്റെ പ്രോത്സാഹനം ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.....കുറെ ദൂരം ഓടി...ലക്ഷ്യത്തിനു അടുതെത്തി തൊട്ടു  പിന്മാറേണ്ടി വന്ന ഒരു ഹതഭാഗ്യ.....കാലം തെറ്റി വന്ന വര്‍ഷകാലം പോലെ...എങ്ങനെ പെയ്യണം എന്നറിയാതെ പെയ്യുന്ന മഴപോലെ....കണ്ണുനീര്‍ ഒഴുകുന്നു....നടക്കാതെ പോയ സ്വപ്നത്തിന്‍റെ ശവസംസ്കാരത്തിനു ഒരുക്കം കൂട്ടുകയും....അതോടൊപ്പം വിങ്ങുകയും ചെയ്യുന്ന ലോലമനസിന്റെ വികാരങ്ങള്‍.....എവിടെയാണ് സ്മാരകം പണിയേണ്ടതെന്നു തീരുമാനിക്കാനാവാതെ.... തര്‍ക്കങ്ങള്‍ മാത്രം ബാക്കിവച്ച് പിന്നിടാകാം തീരുമാനം എന്ന് പറഞ്ഞു പിരിയുന്ന ഹൃദയം....നീ എന്നോടോപ്പമാണോ ....അതോ വേറെ ആരുടെയെങ്കിലും ഒപ്പമാണോ എന്റെതാണോ ...... അതോ വേറെ ആരുടെയെങ്കിലും ആണോ എന്നറിയാതെ...കുഴങ്ങുന്ന ചിന്തകള്‍....നിന്നെകുറിച്ചുള്ള എല്ലാ ചിന്തകളും എന്റെ ഉള്ളില്‍  കുഴിച്ചു മൂടണോ അതോ ദഹിപ്പിക്കണോ എന്നാ തര്‍ക്കം...കുഴിച്ചുമൂടിയാല്‍  പിന്നെയും എന്നെങ്കിലും തലപോക്കിയാലോ എന്നുള്ള ഉപദേശങ്ങള്‍...ദഹിപ്പിച്ചാല്‍ എന്റെ ഉള്ളം പൊള്ളുന്നതിനു ആര് ഉത്തരവാദി എന്നാ ചോദ്യങ്ങള്‍ ഒരുവശത്ത്.....തീരുമാനമെടുക്കേണ്ട അവകാശം  എന്നില്‍ ചുമത്തി പിരിഞ്ഞ കാലം....നിന്നെ ഒന്നും ചെയ്യാതെ മനസിന്റെ കോണില്‍ നില നിര്‍ത്താന്‍ ആഗ്രഹിച്ചു കേഴുന്നഎന്റെ ഉള്ളം....തിളച്ച എണ്ണയില്‍ വീണ പപ്പടം പോലെ ഹൃദയവും വീര്‍ത്തിരിക്കുന്നു.....ഒരു ചെറിയ തട്ട് മതി ഇത് പൊട്ടിചിതറാന്‍.......എന്റെ ഹൃദയം പൊട്ടി ചിതറിയാല്‍ നിന്റെ  ഓര്‍മകളും ചിതറും ......അത്  അനുവദിക്കരുതെന്ന് ഹൃദയവും കേഴുന്നു......ഇല്ല .....തീരുമാനങ്ങള്‍ ഒന്നും ഇപ്പൊ  വേണ്ട .....മനസിന്‌  പക്വത വരട്ടെ ......പക്ഷെ എന്ന്‌ ? ചോദ്യങ്ങള്‍ ഒന്നും വേണ്ട എന്നാ തീരുമാനത്തില് ഞാന് ഉറക്കത്തിലേക്കു ...കുറച്ചു നീണ്ടുനില്‍ക്കുന്ന ഉറക്കത്തിലേക്കു ‍ .......ഉണര്ത്തരുതെ
 എന്നെ....ഉത്തരമില്ല ...ഒന്നിനും ....ഉറങ്ങട്ടെ ഞാന്‍ .......കുറച്ചുനേരം........ ‍