അനശ്വരം.....ശാശ്വതം......eternal

മുൻപ് കണ്ടെത്തിയിരുന്ന എന്തിനെയോ വിണ്ടും ഞാൻ കണ്ടെത്തി......ഇടവഴിയിൽ .........പെരുവഴിയിൽ ........അറിയില്ല.......പക്ഷെ വീണ്ടും .......... അതിനർത്ഥം  മുൻപ് കണ്ടെത്തിയതിനെ  നഷ്ടപ്പെട്ടത് ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല എന്നല്ലേ......എവിടെയോ കളഞ്ഞു പോയ.....കളഞ്ഞത് എവിടെ എന്ന് അറിയാതെ ഈ കാലമൊക്കെയും ............എന്നാൽ ഞാൻ അറിയാതെ എന്നെ പിന്തുടർന്ന  എന്തോ....അല്ല ആരോ ........... എന്റെ ശ്വാസം പോലെ എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടാകേണ്ട........എന്നാൽ ഞാൻ അറിയാതെ ജീവിത യാത്രയിൽ.......കൂടെ ഇല്ല എന്നറിയാതെ  എത്ര നാൾ ആയി കാണും ........ ഞാൻ കൈവിട്ടാലും എന്നെ വിടാത്ത ആ ശക്തി.........എന്റെ ദൈവമേ......ഇത്രയും നാൾ നീ എന്നെ പിന്തുടരുക ആയിരുന്നോ.......നീ ഇല്ലാതെ ഈ യാത്രയിൽ എവിടെ എങ്കിലും വീണു പോയിരുന്നെകിൽ.........ഒരു നല്ല  ശമര്യക്കാരനെപോലെ........എന്നെ പിന്തുടർന്ന  സ്നേഹം........വഴിയിൽ എവിടെയോ വച്ച് കണ്ടെത്തിയ.......ഒരിക്കലും പിരിയില്ല എന്ന് വാക്കു  തന്നു നിന്നെ  ഒപ്പം  കൂട്ടി......പിന്നെ മുടിയനായ പുത്രനെപോലെ ഉപേക്ഷിച്ചു......അറിയാതെ  എവിടെയെക്കെയോ.......എങ്ങനെയൊക്കെയോ അലഞ്ഞു........കൂടെ ഉണ്ടെന്നോ ഇല്ലെന്നോ അറിയാതെ.......ഞാൻ നിന്റെ കൈ ആണ് പിടിച്ചിരുന്നതെന്നു  കരുതി അറിയാതെ ...അതോ അറിഞ്ഞോ.......നി കടന്നു വരാൻ പാടില്ലാത്ത വഴിയിലൂടെ......  സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ.......അറിയാതെ ആണെങ്കിലും.......നിന്നെ മറന്നു യാത്ര തുടർന്ന എന്റെ മുന്നിൽ............എന്റെ കൂടെ ......എന്റെ പിന്നിലായി ......എന്റെ നിഴലായി നടന്ന........ നിന്നെ കാണാതെ പകച്ചു പോയ.......പെട്ടെന്ന് ...അല്ല പിന്നെ എന്നോ എന്റെ മുന്നില്......തൊട്ടു മുന്നില് നിന്നെ കണ്ടപ്പോൾ.......ഇത്രയും നേരം എന്റെ കൂടെ എന്റെ വശത്ത് നടന്ന നിന്നെ.......ഒരു തൊട്ടു നോക്കിയിരുന്നെകിൽ അറിയാമായിരുന്ന നിന്റെ സാനിധ്യം......മുന്നിലായി കണ്ടെപ്പോൾ മുൻപ് കണ്ടെത്തിയ നിന്നെ ഞാൻ വിണ്ടും കണ്ടെത്തി.......ഏകാന്തതയിൽ എന്റെ തണലാകാൻ.......എനിക്ക് തല ചായിക്കാൻ.......ആശ്വസിക്കാൻ.......വിടില്ല ഞാൻ എങ്ങും........എപ്പോഴും  കേഴുന്നു ഞാൻ.....പുലമ്പുന്നു......എന്റെ കൂടെ......ഇപ്പോഴും എപ്പോഴും ........എന്റെ കൂടെ......be‌ with  me.....പ്ലീസ് .........എന്റെ ദൈവമേ ......പ്ലീസ് ....ബി വിത്ത്‌ മി ......... വിണ്ടും വിണ്ടും കണ്ടെത്താൻ എനിക്ക് വയ്യ ...പേടിയാണ് .....എന്നെങ്കിലും ഞാൻ നിന്നെ കണ്ടെത്താൻ പറ്റാതെ പോയാലോ......കൂടെ പിന്തുടരുന്ന നിന്നെ കാണാതെ .....ഞാൻ ....സൊ.... പ്ലീസ്   ബി വിത്ത്‌ മി...........be with .......

                       

കടിഞ്ഞാണ്‍..............bridle

വിടവാങ്ങാൻ സമയമായി എന്ന് ആരോ ചെവിയിൽ   മന്ത്രിക്കുമ്പോഴും......  അത് ഞാൻ  ആവർത്തിച്ച്‌ പറയുമ്പോഴും........  സ്വീകരിക്കാൻ മനസില്ലാതെ എന്നെ ഞാൻ വിശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ച മനസ് ................  വീണ്ടും വീണ്ടും ............ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല എന്ന് പറയുമ്പോഴും....... എന്നെ അമർത്തി പിടിക്കുന്ന നിന്റെ ബലിഷ്ഠ കരങ്ങളുടെ ശക്തി ഞാൻ അറിയുന്നു........  ആത്മാവിലും ......... എന്റെ ജീവനും ജീവിതവും ഒരു   ഒരു ഭാഗത്ത്‌......നിന്റേതും......  നിന്റെ സ്നേഹം മറുഭാഗത്ത്‌...........എന്റെ മാനസിക സംഘർഷം ഒരുഭാഗത്ത്‌.......   നിന്നെ കണ്ടത് മുതൽ ഞാൻ ഈ വടം വലി കാണാനും  അനുഭവിക്കാനും തുടങ്ങിയതാണ് ............ ചിലപ്പോൾ  ഞാൻ സന്തോഷിച്ചു........ വേറെ ചിലപ്പോൾ  കരഞ്ഞു........ എന്നാലും എന്നിൽ ഞാൻ അറിഞ്ഞു ഞാൻ കരഞ്ഞതൊന്നും ദുഃഖംകൊണ്ടായിരുന്നില്ല  എന്ന്........... നിന്റെ സ്നേഹം നിറഞ്ഞ വാക്കുകൾ എന്റെ ആശ്വാസമായപ്പോഴും    പിന്നെ ആ വാക്കുകൾ ഒരു രൂപമായി എന്നെ തഴുകിയപ്പോഴും ......... നിന്റെ കൂട്ട് ഞാൻ ഏറെ ആസ്വദിച്ചു.........ഇന്ന്...... നിന്നോട് പറഞ്ഞു ഒരു യാത്ര സാധ്യമല്ല ഒരിക്കലും    എന്നറിഞ്ഞു ഞാൻ പോകുകയാണ്.......നിന്നോട് യാത്ര പറഞ്ഞാൽ........യാത്ര തുടങ്ങിയിടത്തു  തന്നെ അവസാനിച്ചുവെന്നും വന്നേക്കും ...... ചിലപ്പോൾ  ഞാൻ എല്ലാം വേണ്ടെന്നു വച്ചേക്കും...........നിനക്ക് വേണ്ടെന്നു വക്കാൻ കഴിയാത്തതൊക്കെ.......എനിക്കൊരുപാട് യാത്ര ഇനിയും ബാക്കിയുണ്ട്.....നിനക്കും.......രണ്ടു ദിശയിൽ......ജീവിതത്തിൽ ആരെയും ഇങ്ങനെ മുറുകെ പിടിക്കരുത് അയക്കാൻ പറ്റാത്ത രീതിയിൽ എന്ന് ആരോ ......... മന്ത്രിക്കുന്നശബ്ദം ഞാൻ കേട്ടത് പോലെ നീ കേട്ടോ?.........കെട്ടു  പൊട്ടിച്ചു ഓടാൻതയ്യാറായി നിൽക്കുന്ന വന്യ മനസിന്റെ ......കടിഞ്ഞാണ്‍  ഞാൻ അറിഞ്ഞു പൊട്ടിക്കുകയാണ്.......ഇനി ഒരു തിരിച്ചു വരവില്ലാത്തവണ്ണം അത് ഓടി തുടങ്ങി......മനസിന്റെ കടിഞ്ഞാണ്‍ എന്നെന്നേക്കും പൊട്ടിയത് പോലെ .........ഇനി നീ തിരിച്ചു നടക്കും എന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് അത് ഓടുകയാണ്......ചിന്തയിൽ പോലും പിടിച്ചു കെട്ടരുത്......അത് ഓടിക്കോട്ടേ...........ജീവൻ  പോകുന്ന വരെ..........ഈ മത്സരത്തിൽ ജയിച്ചാൽ ചിലപ്പോൾ  അത് എന്റെ ജയമായിരിക്കും ...അല്ല നമ്മുടെ ജയം......സാധ്യമാകില്ല എന്ന്    വർഷങ്ങളായി ..........മാസങ്ങളായി............ആഴ്ചകളായി ............ദിവസങ്ങളായി...........മണിക്കുറുകൾആയി ........പിന്നെ നിമിഷങ്ങളായി ...വിശ്വസിപ്പിച്ചിരുന്ന എന്തിന്റെയോ ജയം....അല്ല നിന്റെയും എന്റെയും ജയം.....കൂടെ ആരുടെയൊക്കെയോ ...........

                     

സൌഹൃദം....friendship

ഒരു വലിയ പൂന്തോട്ടത്തിലൂടെ നടന്നു .......പിന്നെ രണ്ടു മൂന്നു പൂക്കൾ  അടർത്തിയെടുത്തു.......സ്വയം  എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു......പിന്നെ പതുക്കെയും..... കുറച്ചു ഉച്ചത്തിലും മൂളി.......പിന്നെ  പാടി....ആരും കേൾക്കാതെ .......ചിരിച്ചു......പിന്നെയും ആ പൂക്കളോട് എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു.......അതും ഒന്നും തിരികെ പറയാതെ ചിരിച്ചു......പിന്നെ തിരികെ  നടന്നു.....  പിന്നെ ആ പൂക്കൾ  ഫ്ലൊവെർവെസിൽ വച്ച്  .....അതിന്റെ ഭംഗി ആസ്വദിക്കുമ്പോൾ......എന്തൊരു സന്തോഷമാണ് മനസ്സിൽ...... എന്റെ  സൌഹൃദങ്ങളിലും ഞാൻ ഇങ്ങനെ ചിരിച്ചു........ഈ വഴികളിലെവിടെയോ വച്ച് ഒരുപാടു ആളുകളിനിടയിൽ നിന്ന് ഞാൻ അടർത്തിയെടുത്തു.... ഒരു നല്ല ഫ്ലവർ അറേഞ്ച്മെൻറ് പോലെ ഞാൻ ഭംഗിയാക്കിയ എന്റെ സൌഹൃദങ്ങൾ ......അല്ല സൌഹൃദം ........വിട്ടുപിരിയാത്ത നല്ല  സൌഹൃദം .......   ജനിച്ചപ്പോൾ കൂടെ കൊണ്ടുവന്നത്  കരച്ചില് മാത്രം എല്ലാരേയും പോലെ ഞാനും  .......ചിരികൾ  കിട്ടിയത് ഇവിടെ വഴിയിൽ ........പുഞ്ചിരിക്കാൻ പഠിച്ചതും ......പിന്നെ എന്തെക്കെയോ........എങ്കിലും.......കുറെ മനുഷ്യരുടെ ഇടയില നിന്ന് അടർത്തിയെടുത്ത  സൌഹൃദം .........ഞാൻ തെരെഞ്ഞെടുക്കുന്നതെല്ലാംനല്ലതായിരിക്കണമെന്ന  സ്വാർത്ഥത  നിന്നെ കണ്ടെത്തിയപ്പോഴും.....  തെരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോഴും കീഴ്പ്പെടുത്തിയിരുന്നു സത്യം ......എപ്പോഴും........എന്നും  നല്ല ഒരു സൌഹൃദം പ്രാണവായു പോലെ ആയിരുന്നു എനിക്ക്......ഒന്നും മറച്ചുവച്ചു കാപട്യത്തോട്‌ സംസാരിക്കാതെ .....എന്റെ മനസാക്ഷിയോട് നിശബ്ദമായി പറയുന്നത് എന്റെ തോഴനോട്...തോഴിയോടു  പറയാൻ......എത്ര കൊതിച്ചിരുന്നു പണ്ടേ ......ആര്ക്ക് വേണ്ടിയും എന്നെ വിട്ടു കൊടുക്കാത്തസൌഹൃദം.....എന്റെ കൂടെ എപ്പോഴും......എന്റെ നിഴലായി.......എന്നിൽ നിന്നു ഒന്നും ആഗ്രഹിക്കാതെ എന്നെപോലെ എന്റെ സൌഹൃദത്തെയും കാണുന്ന കൂട്ടുകാരൻ .......കൂട്ടുകാരി.........ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പു മൂലമാകാം എനിക്ക് അധികം സൌഹൃദങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.........വളരെ കുറച്ചു.......അല്ല ഏതെങ്കിലും  ഒരു സൌഹൃദത്തിൽ ആനന്ദിച്ചിരുന്നു എന്നും .........കൂടുതൽ ആഗ്രഹങ്ങൾ കൂടുതൽ സങ്കടങ്ങൾ എന്ന് എന്നോട് ആദ്യം പറഞ്ഞു തന്നത് ആരാണെന്നു ഓർക്കുന്നില്ല.....നല്ല വാക്കുകൾ കേൾക്കുവാൻ  നല്ല സൌഹൃദങ്ങൾ വേണമെന്ന്എന്ന് വിശ്വസിച്ചിരുന്നു......സ്വാർത്ഥത  ഇല്ലാത്ത സൌഹൃദം.......പക്ഷെ എനിക്കറിയാം ഞാൻ സ്വാർത്ഥ  ആകുന്നത്‌......നീ മറ്റാരോടെങ്കിലും  സംസാരിച്ചാൽ........പുഞ്ചിരിച്ചാൽ.....ഞാൻഅസ്വസ്ഥ ആകുന്നത്‌  എന്തിനാണ് .....പക്ഷെ ഒന്ന് ചോദിച്ചോട്ടെ......നിന്റെ സൌഹൃദം ഞാനല്ലേ ......പിന്നെ നിനക്കെന്തിനാണു വേറെ.........സൌഹൃദത്തിന്റെ അർത്ഥം എന്നും ഒരുപോലെ........സ്വാർത്ഥത ഇല്ലാത്ത സൌഹൃദം   എന്ന്എപ്പോഴും  പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു ശക്തിപ്പെടുത്തിയ എന്റെ സൌഹൃദം .......ഇടയ്ക്കു വഴി മാറി പോകാതെ നേരെ ഒഴുകുന്ന സൌഹൃദം..... എന്റെ ....

   

ജല്പനങ്ങൾ .............thoughts from a violent mind

ശാന്തി കിട്ടാതെ ആത്മാക്കൾ അലയുമത്രെ.......പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുള്ള കഥകളിൽ ഇത്തരം കഥകളും പെടും........ഞാനും അലയുകയായിരുന്നു .......ശാന്തി കിട്ടാതെ......മരിക്കാതെ തന്നെ....അതോ മരിച്ചിരുന്നോ?........കുറെ അലഞ്ഞു....കുറെ തേടി.....ഞാൻ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ ശാന്തിയും തേടി.......എഴുതിയും മായിച്ചും........പിന്നെ വീണ്ടും എന്തെക്കെയോ എഴുതിയും.......വായിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും കഴിയാതെ .......... ഭ്രാന്ത മനസിന്റെ കൈ അക്ഷരങ്ങൾ........... ജല്പനങ്ങൾ........  എന്നും എനിക്ക് വായിച്ചു മനസിലാക്കാൻ കഴിയാത്ത ...........കേട്ടെങ്കിലും തിരിച്ചറിയാൻ സാധിക്കാതെ പോയ ............ എന്റെ നഷ്ടങ്ങളുടെ ഇടയിൽ  നിന്ന് നിലവിളിക്കുന്ന   എന്തോ ഒന്നാണ് ഇന്നും........... പോയ ദിശ കണ്ടുപിടിക്കുവാനെന്നവണ്ണം ...........എന്റെ ആത്മാവിൽ ഞാൻ അറിഞ്ഞു നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ എന്തിനെയോ തേടി നടക്കുന്ന ഒരു ഭ്രാന്ത മനസുമായി ...........ഇരുന്ന സ്ഥിതിയിൽ  നിന്ന് ഒരു മാറ്റം ഭൌതിക ശരീരത്തിന് സംഭവിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് ഉപബോധ മനസ്സിൽ  അറിഞ്ഞു.........കാടും  മേടും...........കുന്നുകൾ മലകൾ .............സമുദ്രത്തിലും മരുഭുമിയിലും ഭ്രാന്തമായി അലയുമ്പോൾ .............ഒരു സ്നേഹനിധിയായ ഒരു മാതാവിനെപോലെ  പിറകെ ഞാനും ..............എന്റെ  മാതാവായി .....എന്നെ  സമാധാനിപ്പിക്കാൻ എന്റെ  നെട്ടോട്ടം............ പിറകെ ഓടുന്ന...........അരുതേ......പോകരുതേ എന്ന് എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിലവിളിക്കുന്ന ഞാൻ.......എന്റെ അമ്മയെപോലെ............പേറ്റുനോവ് അറിഞ്ഞവൾ മക്കളെ ചൊല്ലി വിലപിക്കുന്നത് പോലെ ഞാൻഎനിക്കായി വിലപിച്ചു കൊണ്ട് .........വേച്ചു വേച്ചു പിറകെ ........... ഇങ്ങനെ ഒക്കെ തോന്നാൻ എന്താ കാരണം........... ശാന്തി  നഷ്ടപ്പെടുത്തിയതെവിടെ.........ഞാൻ തന്നെ പൊളിച്ചു കളഞ്ഞ എന്റെ തണൽ........അത് അറിഞ്ഞു തന്നെ............മയക്കാതെ ചെയ്ത ഒരു operation.....അതായിരുന്നു എനിക്കത്......സകല വേദനയും സഹിച്ചൊരു പറിച്ചു മാറ്റൽ........എന്നെ നോക്കാൻ വന്ന ഡോക്ടർനോട്  ചോദിച്ചു പെട്ടെന്നൊരു സൌഖ്യം എന്നാണെന്ന്........ഒന്നും മിണ്ടാതെ പോകുന്ന   ഡോക്ടർ നും    ഡോക്ടർ നെ അനുഗമിക്കുന്ന മാലാഖക്കും  പിന്നെ എന്റെ കൂടെ ഉറങ്ങാതെ മയങ്ങാതെ എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്ന എന്റെ സ്നേഹനിധിയായ മാതാവിനും .......പിന്നെ എനിക്കും ഒരേ മുഖമായിരുന്നു .......എല്ലാം ഞാനായിരുന്നോ? ............എന്റെ സൌഖ്യം ഞാൻ തന്നെ കണ്ടെത്തണോ ?........ ഇതും ശാന്തിയില്ലാത്ത  മനസിന്റെ..........